সাধুকথাৰ পৰিচয় সংস্কৃতি (Culture) ৰ পৰিসৰ অতি ব্যাপক। সংস্কৃতিৰ গুণ লক্ষণ বৈশিষ্ট্য আদি বিচাৰ কৰি ইয়াক তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি- […]

মাছ হ’ল প্ৰজননৰ প্ৰতীক। সেইবাবেই অসমীয়া সমাজতে হওঃক বা অইন জনজাতীয় সমাজতে হওক বিয়াৰ সময়ত মাছ দিয়াটো অসমৰ প্ৰতিটো জাতি

ততঃবাদ্যৰ পৰিচয় ততঃ বা তন্ত্ৰ অৰ্থ্যাত তাঁৰেৰে প্ৰস্তুত বাদ্যসমূহক ততঃবাদ্য বোলা হয়। এনে বাদ্যত ধ্বনি সৃষ্টিত তাঁৰে এক বিশেষ ভূমিকা

অসম কৃষিপ্ৰধান দেশ। খেতিয়কৰ টোপাটোপে সৰা ঘাম আৰু নাঙলৰ পৰশত জীপাল হৈ পৰে পথাৰ। অতীতৰে পৰা লোকসমাজত কৃষিৰ লগত ডাকৰ

অসমীয়া সংস্কৃতি সমন্বয়ৰ সংস্কৃতি। মৰম-চেনেহ, প্ৰেম, শ্ৰদ্ধাৰ সমাহাৰেৰে সমৃদ্ধ অসমীয়াৰ আৱেগ বিহু। বিহুৱে বিভেদ পৰিহাৰ কৰি মহামিলনৰ অজেয় সেঁতু গঢ়ি

অসমৰ সাধুকথা, গীত, ডাকৰ বচন, প্ৰবাদ-পটন্তৰ, কথাছবি আদিত এই অপদেৱতা বা ভূত-প্ৰেত সমূহে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান দখল কৰি থৈছে। চহালোকে

গামোচা অসমীয়া সমাজৰ প্ৰতিঘৰত থকা এক লাগতিয়াল সম্পদ। গামোছাৰ অবিহনে একো কামেই নহয়। শিপিনীয়ে তাঁত শালত বৈ উলিওৱা গামোচাখন অসমীয়া

সৰ্থেবাৰী বৰপেটা জিলাৰ পূৱ প্ৰান্তত অৱস্থিত এখন নগৰ৷ ই অসম তথা উত্তৰ-পূৱ ভাৰতৰ হস্ত-নিৰ্মিত কাঁহৰ বাচন-বৰ্তনৰ বাবে বিখ্যাত। ইংৰাজী ১৯৫৫